Grenzen aangeven

Grenzen aangeven, makkelijker gezegd dan gedaan.

Herken je je hierin?

E

Als er één ding is dat je moeilijk vindt in persoonlijke relaties of op je werk, dan is het je grenzen aangeven. Het idee van NEE zeggen alleen al maakt je nerveus.

E

Ook al heb je absoluut geen zin of tijd om te doen wat een ander voorstelt: jij zegt eigenlijk altijd gewoon ja.

E

Of misschien ben je wél enthousiast, maar past wat er gevraagd wordt helemaal niet in je agenda of bij je energy levels. En dan nog steeds zeg je ‘ja’.

E

Vaak kom je er pas veel te laat achter dat er een grens werd overschreden. Als je weer helemaal uitgeblust op de bank ligt, bijvoorbeeld. Of weer es geëxplodeerd bent tegen je lief of je kinderen.

E

In je hoofd weet je misschien wel hoe het zou moeten, maar wanneer het moment zich voordoet dat jij een grens zou moeten aangeven, gaat alles op slot.

E

Je merkt dat je langzaam leegloopt, of dat de frustratie regelmatig stijgt tot ’n kookpunt.

Grenzen aangeven is voor mensen met trauma of chronische stress vaak een enorme opgave. Je hoofd denkt misschien “zó moeilijk kan het toch niet zijn?” Je leert dit alleen niet met je hoofd, maar in samenwerking met je lijf.

Maak een afspraak

Grenzen aangeven: hoe ik je daarbij kan helpen

Grenzen leren aangeven is een van de meest gehoorde wensen van mijn clienten. In je eentje voelt het als een gigantische opgave om te leren voelen waar je grens ligt, laat staan om ‘m te gaan uitspreken richting een ander.

Onder het niet aangeven van grenzen zitten vaak diepgewortelde angsten. Om een ander teleur te stellen. Niet goed genoeg gevonden te worden. Angst voor conflict of confrontatie. Altijd maar productief moeten zijn om iets ‘waard’ te zijn.

Regelmatig stammen die overtuigingen uit de kindertijd en jeugd. Ook traumatische ervaringen kunnen jouw gevoel voor grenzen (en wensen) zeer negatief beinvloeden, zoals seksueel trauma en langdurig emotioneel misbruik of verwaarlozing.

Het is niet voor niks dat grenzen aangeven vaak aandachtspunt nummer 1 is bij mensen met een burnout of chronische stress. Als je nooit je grenzen aangeeft en jij altijd en eeuwig maar met de ander meebeweegt, loop je vroeg of laat leeg. En dan krijgen je geliefden het meestal als eerste te verduren.

Jij weet dat natuurlijk al lang, want anders zat je hier niet. Maar hoe kan je dit nou eindelijk eens gaan doorbreken? Je hoofd denkt misschien “zó moeilijk kan het toch niet zijn?” Maar grenzen aangeven leer je niet met je hoofd, maar in samenwerking met je lijf.

Grenzen aangeven nee zeggen nee leren zeggen trauma chronische stress burnout Elisabeth Dana

Ik help je graag om stap voor stap je grenzen te gaan verkennen, herkennen en aangeven.

E

Persoonlijk traject op basis van Somatic Experiencing

E

Hands-on lichaamswerk met Somatic Experiencing

Ik help je ervaren dat grenzen niet synoniem staan voor conflict, maar voor veiligheid.

Persoonlijk traject

Grenzen aangeven nee zeggen nee leren zeggen trauma burnout chronische stress Elisabeth Dana

Wat kan je bereiken met een traject?

E

Leren voelen en herkennen van jouw grenzen. Het leren signaleren van jouw eigen ja en jouw nee. Niet met je hoofd, maar in je lijf.

E

Je lijf leren kennen als kompas bij het aangeven van grenzen, en om ongewenste patronen te doorbreken.

E

Oefenen met grenzen aangeven in een veilige setting, tot jouw zelfvertrouwen groot genoeg is om ’t ook daar buiten in de praktijk te brengen.

E

Meer vertrouwen in jezelf en je eigen lichaam

E

Stap voor stap durf je meer te gaan staan voor wie jij bent en wat jij wilt.

Met het aangeven van grenzen ga je stap voor stap staan voor wie jij echt bent.

Neem contact op.